Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

22.23/11.2015 Ειδομένη

(text in English follows ) 

Γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων που για την Ελλάδα είναι πρωτόγνωρα.
Αυτοί οι άνθρωποι καλώς ή κακώς βρίσκονται εδώ. Στα σύνορα Ανατολής και Δύσης. Το μεγάλο στοίχημα της Ευρώπης είναι να το χειριστεί το θέμα στα πλαίσια της αλληλεγγύης που ευαγγελίζεται. Το προσωπικό μας στοίχημα είναι να σταθούμε άνθρωποι. Οφείλουμε να σεβόμαστε τον συνάνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη. Είτε είναι Χριστιανός, είτε αλλόθρησκος, είτε Ευρωπαίος είτε όχι, το δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια είναι αδιαμφισβήτητο .




Οι χειρισμοί στο camp απαιτούν ανθρώπους που μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Στην Ειδομένη εδώ και καιρό χρειάζονται συντονιστές και οργάνωση. Τώρα ο κύκλος στενεύει. Η αναμονή θα προκαλέσει αντιδράσεις.
Είναι βασικό ο καθένας να αναλάβει ένα ενεργό και ουσιαστικό ρόλο.
Όποιος δεν κάνει ας μην είναι εκεί. Είτε είναι υπάλληλος, είτε εργαζόμενος, είτε συντονιστής, είτε εθελοντής.
Εύκολα ένας λάθος χειρισμός μπορεί να ανάψει φωτιά, να προκαλέσει πανικό

Αυτοί οι άνθρωποι διεκδικούν ένα αύριο. Ίσως και ένα ψεύτικο όνειρο...Χρειάζονται συζήτηση, χαμόγελο και ουσιαστικό ενδιαφέρον.
Η Ειδομένη χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη. Θα ράψουν τα στόματα τους για να δείξουν ότι μπορούν να φθάσουν στα άκρα. Θα μαχαιρωθούν, θα προκαλέσουν τον χαμό τους, θα κάνουν τα πάντα για να διεκδικήσουν το όνειρο μίας νέας ελπίδας. Δεν τους νοιάζει αν τους θεωρούμε μετανάστες ή πρόσφυγες. Το θέμα είναι να λυθεί το πρόβλημα τους με αξιοπρέπεια. Και αυτό δυστυχώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Το παστέλι και το τοστ έγινε μεσημεριανό. Η φρυγανιά και το μπισκότο βραδινό. Αλλά αυτοί οι "απαγορευμένοι" πληρώσανε για να έρθουν ως εδώ. Ενώ δεν θα περνούσαν, κάποιοι τους φέρανε.
Ας μην έρθει κανένας άλλος εδώ αν πρόκειται να μην περάσει. Ας μην κάνει κανείς το πρώτο του βήμα στο όνειρο. Ας μείνουν τα φτερά του πίσω. Αν φθάσει στα σύνορα, θα κάνει τα πάντα για να περάσει...Τα πάντα και μακάρι να μην το ζήσουμε.
Πότε θα φύγω? ρώτησε ο Μαροκινός.
Πόσες μέρες έχεις εδώ?
5 αποκρίθηκε,
Δεν ξέρουμε, εθελοντές είμαστε. Καλή τύχη. Έχω καλή τύχη αποκρίθηκε. Αν δεν είχα, θα είχα πνιγεί..



********************************Text in English **********************************************
We become witnesses of unprecedented events in Greece.
These people in one way or another have reached this place :
On the border between East and West.
The great challenge for Europe is to handle the issue in the context of the international solidarity . Our personal challenge is to stand by the people. We must respect our fellow men in need. Whether you are Christian or not, whether European or not, the right to life and dignity is indisputable.
The inhuman situation in the camp requires people who can be affective under these difficult circumstances .
In Idomeni long needed coordinators and organizations exist and take part .
The many days of waiting will cause reactions.
It is essential for everyone to take an active role.
Whoever cannot do this should better not to be there. Whether an employee or worker or coordinator or volunteer.
Easily a wrong handling, may ignite fire, or cause panic.
These people assert for a better future. Maybe a fake dream ... They need information , care , a smile, a listening ear .
Idomeni needs psychological support for the refugees .
They will sew their mouths to show that they can reach the edge. Being stabbed,or causing their demise, they will do their best to reclaim the dream of a new hope.
I do not care if you think of them that they are immigrants or refugees. The point is to solve their problem with dignity. And this unfortunately is not in sight yet. The sesame bar or the toasts is their lunch. The toasts and biscuits their dinner.
But these "forbidden people" have paid to come this far.They somehow were brought by someone.
Don’t let people come here if they can not pass and cannot have their first step to their dream.. If they arrive at the border, they will do everything to pass ... Everything and I wish we will not witness it.
“When I leave; asked the Moroccan.
How many days you have here;
Five responded,
We do not know, we are volunteers.
Good luck.
I have good luck responded. If I had not, I would have drowned ..”




Δείτε πως μπορείτε να βοηθήσετε ΕΔΩ

Ο όποιος Πόλεμος θα τελειώσει
 όταν όλοι μας θα γίνουμε ουσιαστικά ενεργοί απέναντι στο κακό.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΤΕ ΑΜΕΣΑ

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ.



Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Δύσκολες ώρες...19.11.2015

Παράξενη η αποψινή βραδιά όμως κύλησε ήρεμα χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες.  

Αν και τα σύνορα  κλειστά... μέσα από ένα "κρυφό" μονοπάτι περνούσαν οι Σύριοι, οι Αφγανοί και οι Ιρακινοί στα Σκόπια.


(όλες οι φωτογραφίες είναι από εθελοντή της ομάδας μας)

Άγνωστο παραμένει τι θα γίνει με τους υπόλοιπους πρόσφυγες.
Το πρόβλημα σύντομα θα κορυφωθεί.



Από άρθρο της Καθημερινής...
"Η νύχτα στην Ειδομένη είναι δύσκολη τούτη την εποχή. 

Η θερμοκρασία πλησιάζει κάποιες ώρες το μηδέν και η υγρασία που αναδύεται από την κοιλάδα του Αξιού περονιάζει τα κόκαλα. 

Χιλιάδες άνθρωποι διανυκτέρευσαν κάτω από αντίξοες συνθήκες και χθες το βράδυ στην ουδέτερη ζώνη της μεθορίου, στο ύψος του μεθοριακού σιδηροδρομικού σταθμού, με την προσδοκία να τους επιτρέψει η αστυνομία της ΠΓΔΜ να περάσουν σήμερα τα σύνορα. 





Ακόμα όμως και αν τους επιτρέψουν οι σλαβομακεδονικές αρχές τη διέλευση, δεν είναι βέβαιο ότι θα φύγουν, αφού η δίοδος έχει αποκλειστεί από εκατοντάδες Ιρανούς, Μαροκινούς, Αλγερινούς, κ.ά οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι απειλούν να την κρατήσουν επ’ αόριστον κλειστή εάν δεν επιτραπεί και στους ίδιους να περάσουν.



Τρεις χιλιάδες είχαν εγκλωβιστεί μετά την απόφαση των Σκοπίων να κλείσουν από χθες το μεσημέρι τα σύνορα και άλλες πέντε χιλιάδες αναμένονταν τη νύχτα με λεωφορεία από Καβάλα και Αθήνα. Οι ώρες περνούν δύσκολα όταν πέφτει το σκοτάδι και αναγκάζονται να κλειστούν στις σκηνές στα χωράφια και να κοιμηθούν κάτω από τα δέντρα.




Διακόσιοι πενήντα άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να περνούν τη νύχτα σε καθεμιά από τις πέντε μεγάλες σκηνές που έχουν εγκαταστήσει οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και τη μία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Και αυτοί είναι οι τυχεροί, αφού οι σκηνές θερμαίνονται από μεγάλα αερόθερμα. Αλλοι διανυκτερεύουν σε μικρότερες σκηνές των σαράντα ατόμων, οι περισσότεροι σε σκοινάκια των τριώντεσσάρων ατόμων, και οι πολλοί σε υπνόσακους στο ύπαιθρο."




Διαβάστε το άρθρο ολόκληρο


Βέβαια θα άξιζε να διευκρινιστεί κάτι. 
Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις που αναφέρει το άρθρο και οι τοπικές αρχές, που μοιράζουν φαγητό και προσπαθούν για τα αυτονόητα..., στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι εθελοντές πολίτες, που εκθέτουν τον εαυτό τους και μοιράζουν αγαθά που τα προσφέρουν ευαίσθητοι ενεργοί πολίτες. 

Μακάρι να ήταν εκεί στην Ειδομένη αρμόδιοι, αλλά δεν είναι.. και όσο οι εγκλωβισμένοι θα αυξάνονται, τόσο και τα προβλήματα θα μεγαλώνουν. 

Ελπίζουμε να υπάρχει σχέδιο... γιατί μάλλον δεν υπάρχει και θα θρηνήσουμε αθώους. Και δεν θα χουμε καν την δικαιολογία ενός πολέμου. 

Οι εθελοντές επίσημα δεν υπάρχουν στην Ειδομένη και ας είναι τα πάντα εκεί ... κατά τα άλλα, στο λάβαρο του εθελοντισμού οι "οργανώσεις" βάζουν λίπος.



Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Ειδομένη 18.11.2015.

Από εχθές το βράδυ άλλαξαν τα δεδομένα για τα σύνορα των χωρών Κροατίας - Σερβίας - FYROM και Ελλάδος.

Οι πρώτες εντολές είναι ότι διέρχονται μόνο Σύριοι, Αφγανοί και Ιρακινοί.
Της αστυνομίας πια αυτό το έργο και όλοι υποχρεωτικά επιδεικνύουν τα χαρτιά τους. 
Αν προέρχονται από τις παραπάνω χώρες, προς το παρόν περνάνε... Οι υπόλοιποι μένουν...




Ξεκινά μία αλυσιδωτή αντίδραση που τις επόμενες μέρες θα διαμορφώσει μία νέα κατάσταση στο προσφυγικό θέμα. 
Το πρόβλημα θα γίνει έντονο σύντομα, καθώς όλο και θα αυξάνει ο αριθμός των ανθρώπων που θα μένουν στα Ελληνικά σύνορα.

Εχθές το βράδυ πολλοί διανυκτερεύσανε στην Ειδομένη. Οι ρυθμοί διέλευσης έχουν μειωθεί τραγικά. 

50 άτομα περίπου την ώρα περνάνε κατόπιν ελέγχου από τα σύνορα της FYROM.

Έτσι ως αποτέλεσμα, 2000 άνθρωποι  μείνανε στις σκηνές των MSF αλλά και σε απλές των 3 ατόμων που τους δόθηκαν από ομάδες εθελοντών όπως η δική μας που κατέφθασαν έκτακτα εχθές αργά τα μεσάνυχτα.


ΕΧΘΕΣ

10 Εθελοντές από Θεσσαλονίκη  
1200 μερίδες μαγειρεμένο φαγητό
200 έτοιμες σακούλες
μπουφάν, κασκόλ, σκουφιά, γάντια

Άλλοι τόσοι εθελοντές από Κιλκίς με αντίστοιχες ζεστές σούπες και μαγειρεμένο φαγητό.
Σακούλες κιτ και δεκάδες σκηνές για όσους χρειάστηκε να κοιμηθούν εκεί.




Το κρύο αρκετό και η υγρασία.Τα βάσανα για κάποιους θα γίνουν ακόμη πιο μεγάλα.



Στη φωτογραφία ένα γκρουπ 60 ατόμων αναμένει να περάσει τα σύνορα.

Στο άσπρο φως στο βάθος, είναι τα άτυπα σύνορα μεταξύ Ελλάδας-FYROM.

Καθώς περιμένουν, δίπλα σε μία σκηνή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, εθελοντές μας έχουν πάει ρούχα που έχουν ταξινομηθεί από πριν στην αποθήκη. 
Μπουφάν, παπούτσια, κασκόλ, γάντια και σκουφιά για όποιον έχει ανάγκη.
Κυρίως παιδιά και μητέρες, είναι ο πρώτος στόχος.

Εκεί βλέπεις την φτώχεια και την εξαθλίωση.. Να έχεις το παιδάκι σε τόσο κρύο, χωρίς παπούτσια ή ένα ζεστό μπουφάν. 
Και ευτυχώς.. υπάρχει κάποια εθελόντρια στις 03:00. 
Σκύβει στα γόνατα να προσπαθεί να το ζεστάνει και να το προετοιμάσει για την Βόρεια Ευρώπη.

Γιατί αυτό δυστυχώς μόνο εθελοντής θα το έκανε..



Τα βλέμματα όλων των προσφύγων είναι τόσο κουρασμένα που δεν γράφουν πια κανένα συναίσθημα επάνω τους. 

70 χρόνια μετά τον Β΄ ΠΠ και πάλι ακούς λέξεις όπως (paper please..  & stay to the line..)
Οι άνθρωποι δεν μαθαίνουμε...

Οι εθελοντές συνεχίζουν να είναι παρόν με την ελπίδα της ανακούφισης. 
Με την ελπίδα αυτό να μην το ζει κανένας άνθρωπος.

Είναι ντροπή για όλη την ανθρωπότητα ένας άνθρωπος να  αναγκάζεται να εγκαταλείψει την χώρα του και ότι αγάπησε, εξαιτίας ενός πολέμου, εξαιτίας κάποιων φανατικών, εξαιτίας κάποιων κερδοσκόπων.

Είναι ντροπή να αναρωτιόμαστε αν είναι πρόσφυγες ή λαθρομετανάστες όταν αυτοί οι άνθρωποι πεθαίνουν δίπλα μας.

Είναι ντροπή να καθόμαστε στη χόβολη του καναπέ και να κρίνουμε την απόγνωση τους.

Ας ελπίσουμε να το χειριστεί η Ευρώπη το πρόβλημα άμεσα και με καλό τρόπο. 

Η λύση είναι να τελειώσει ο πόλεμος. 


Δείτε πως μπορείτε να βοηθήσετε ΕΔΩ

Ο όποιος Πόλεμος θα τελειώσει
 όταν όλοι μας θα γίνουμε ουσιαστικά ενεργοί απέναντι στο κακό.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΤΕ ΑΜΕΣΑ

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ.




Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

No More War. Ειδομένη 15.11.2015

2 μέρες μόλις τα τραγικά γεγονότα με τους νεκρούς του Παρισιού η ομάδα βρέθηκε πάλι την  Κυριακή στα σύνορα, τηρώντας το πρόγραμμα μας σταθερά εδώ και μήνες.

3 φορές την εβδομάδα, εκεί στην Ειδομένη, αρνούμενοι να δούμε τους πρόσφυγες ως φανατικούς μουσουλμάνους, ως τζιχαντιστές.


Εκεί βλέπουμε ανθρώπους ξεριζωμένους από τον φανατισμό. Βλέπουμε πονεμένους και πληγωμένους ανθρώπους, οικογένειες να ξενιτεύονται μέσα από την πιο επικίνδυνη οδό.



Βλέπουμε παιδιά να κλαίνε, τρομαγμένα από το σκοτάδι, από τον κόσμο, από όλα αυτά που ένα παιδί δεν θα έπρεπε να ζει.

Αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να βρίσκονται σε ένα σπίτι, σε μια ζέστη, σε μια ασφάλεια.

Εμείς ζεσταίνουμε για λίγο τη καρδιά τους και περισσότερο ίσως την δική μας μιας και οι καιροί είναι δύσκολοι και παγεροί..



Είναι ξεκάθαρη η παρουσία μας εκεί.

Στηρίζουμε τον συνάνθρωπο, στηρίζουμε τον ανήμπορο. Δεν κλείνουμε τα μάτια ούτε βολικά σχολιάζουμε από την ασφάλεια του σπιτιού μας.

Η Ειδομένη απέχει μόλις 70 χιλιόμετρα από την Θεσσαλονίκη,
Είναι πολύ κοντά μας.
Είμαστε παρόν για όσο μπορούμε, με ότι μπορούμε, όσοι μπορούμε.


Ας μην κλείνουμε τα μάτια μας.
Ας μην μπούμε στο παιχνίδι που θέλει τους λαούς διχασμένους και σε πόλεμο.

Ο φανατισμός όπου και να στέκεται κρύβει σκοτάδι από πίσω του.


ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ:
ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

8 αυτοκίνητα
16 εθελοντές
1500 μερίδες μαγειρεμένο φαγητό
300 έτοιμες κιτ σακούλες
ρούχα μπουφάν, κασκόλ, σκουφιά, κουβέρτες

ΑΠΟ ΚΙΛΚΙΣ
άλλες τόσες μερίδες φαγητού και ζέστες σούπες και πολλά ρούχα και εθελοντές.

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ ΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΑΘΑ, ΤΡΟΦΙΜΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ "





Ο όποιος Πόλεμος θα τελειώσει
 όταν όλοι μας θα γίνουμε ουσιαστικά ενεργοί απέναντι στο κακό.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΤΕ ΑΜΕΣΑ

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ.




Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

Καταγραφή Εθελοντή 11.11.2015

05:15 το πρωί...
σχετικά καλός ο καιρός στην Ειδομένη το βράδυ, σαν από θαύμα που προστατεύει αυτές τις χιλιάδες των ανθρώπων, αλλά πάρα πολλά παιδιά...

στο πόστο που δίναμε πάμπερς και γάλατα για τα μωρά, ήρθε από μόνος του ένας εθελοντής μεταφραστής, ένας Σύριος πληροφορικάριος από το Χαλέπι...

"Ταξιδεύει" στη Γερμανία να βρει τη γυναίκα του, που έχει να τη δει δύο χρόνια.
Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος, η οικογένεια της την πήρε μαζί της στην Ιορδανία και πλέον ζει στη Γερμανία.
Λέει ότι σε 3-4 ημέρες ελπίζει να την ξαναδεί...

Από Τουρκία πέρασε στη Σάμο, όπου έμεινε 11 ημέρες με λιγοστό φαί σε ένα καμπ με άλλους 2 χιλιάδες πρόσφυγες. Παρόλα αυτά χαμογελαστός, έλεγε σε μας τους Έλληνες  "you are kind"...
2 ώρες μαζί γελάσαμε πολύ, ειδικά όταν μία εθελόντρια, κάποια στιγμή του μιλούσε στα ελληνικά για κανένα δίλεπτο μέχρι να καταλάβει ότι δεν είναι Έλληνας...
Δεν είναι τίποτα του είπα. Είναι φυσιολογικό αυτό εδώ...και μένα 2-3 φορές για Σύριο με περάσανε οι δικοί σου...
Φεύγοντας του έδωσα το χέρι να τον χαιρετήσω και να του ευχηθώ καλή τύχη... προτίμησε να με αγκαλιάσει..

και κάπου εκεί, μέσα σε μία αγκαλιά, μέσα στη νύχτα και στην ταλαιπώρια, εθνότητες και θρησκείες πάνε περίπατο...Ότι χωρίζει, ξεθωριάζει και μένει η μόνη αλήθεια. Η αγνή αγάπη.
καληνύχτα, καλημέρα και καλή τύχη...σε όλους μας...

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
ΕΧΘΕΣ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


6 AYTOKINHTA καραβάνι 
12 ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ 
1195 MEPIΔEΣ ΦAΓHTO, 250 KPOYAΣAN KAI ΣANTOYITΣ
205 AYΓA BPAΣTA,
76 PYZOΓAΛA
20 EΛAIOΨΩMA
KEIK 
10 KIΛA TPAXANA
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Αντίστοιχα τρόφιμα και αγαθά, ζεστές σούπες και μήλα, η ομάδα μας από το Κιλκίς.
Μία ενωμένη παρουσία που γεμίζει με αγάπη την Ειδομένη, εμπνέοντας και παρακινώντας στη προσφορά.


ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΑ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ 140 ΕΝΕΡΓΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΘΗΚΗΣ

ΧΩΡΙΣ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΘΑ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.


Ο όποιος Πόλεμος θα τελειώσει
 όταν όλοι μας θα γίνουμε ουσιαστικά ενεργοί απέναντι στο κακό.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΤΕ ΑΜΕΣΑ

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ.




Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

MIA ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΝΗΣΙΑ


ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

ΛΕΣΒΟΣ, Σκάλα Συκαμιάς

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ανάγκη για χειμωνιάτικα ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ, αθλητικά ή άλλα άνετα κλειστά, κυρίως ανδρικά!
Μπορείτε να στείλετε δέματα (έστω και ένα ζευγάρι) από το πλησιέστερο γραφείο της Γενικής Ταχυδρομικής, δωρεάν!
http://www.taxydromiki.gr/

Διεύθυνση: Αυτοσχέδιο Ιατρείο Σκάλα Συκαμιάς, υπ' όψιν κυρίας Λένας Μαρμαρινού, Πλάτανος/Σκάλα Συκαμινιάς 811 04, Λέσβος (Λένα Μαρμαρινού, τηλ. 6945894749)

*Λόγω της υγρασίας τα παπούτσια των προσφύγων που αποβιβάζονται στην Λέσβο δεν προλαβαίνουν να στεγνώσουν ενώ άλλοι τα έχουν ήδη χάσει στη θάλασσα.

Φωτογραφία του χρήστη RefugeesWelcome GR —Ανακοινώσεις.
Μια πρακτική που είναι βοηθητική για να απαλλάξετε τους εθελοντές από κόπο, είναι με χαρτοταινία να τυλίξετε ανά ζευγάρι τα παπούτσια και να γράψετε ευδιάκριτα το νούμερο τους. 

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Ειδομένη 8.11.2015

Εχθές το πρωί στην Ειδομένη είχε μία ταπεινή και συμβολική συναυλία.


Ο Σύριος καλλιτέχνης Ziad Rajab, γνωστός εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, κάτοικος Θεσσαλονίκης, ένωσε με το ούτι του, τους ήχους των αραβικών μακάμ με τους ρυθμούς της λύρας της ποντιακής περηφάνιας.

https://www.facebook.com/evelina.politidou/videos/10206468337481501/

https://www.facebook.com/sofia.kanina/videos/10206788675009788/


Η μουσική φαίνεται μαλάκωσε την Ειδομένη και γλύκανε τον καιρό...

Φύγαμε από την Θεσσαλονίκη 17 εθελοντές από την ομάδα μας με 1200 και πάνω, μερίδες μαγειρεμένου φαγητού, πολλά ταξινομημένα χειμωνιάτικα ρούχα και μπουφάν. Γεμίσαμε και με ότι άλλο μπορούσαμε από ξηρά τροφή, μαρμελάδες και μπισκότα. Οι ετοιμασίες ξεκίνησαν από τις 16.00





Η απεργία των πλοίων, προκάλεσε να έρθουν μαζεμένα χιλιάδες άνθρωποι Σάββατο και Κυριακή.

Στις 7 το απόγευμα, στην Ειδομένη, τουλάχιστον 90 πούλμαν περίμεναν στο δρόμο. Μια απόσταση που έφθανε σχεδόν ως την διασταύρωση.6000 άνθρωποι. Οι περισσότεροι από αυτούς θα μείνουν το βράδυ στα πούλμαν..

Μέσα στο καμπ περίπου 1500 σε αναμονή και μόνιμη σταθερή διέλευση.










Μαζί με την υπόλοιπη ομάδα μας, τους Εθελοντές του Κιλκίς, ενώσαμε φαγητά, ρούχα, χέρια.
Το βράδυ κύλησε ομαλά ως τις 03.00  . Δώσαμε ότι είχαμε από φαγητά. Κάποιοι μείναν περισσότερο για να βγει αυτό το δύσκολο βράδυ. Λίγοι να τελειώσουν τα όσα ρούχα μείνανε, κάποιοι να βοηθούν στα τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. 3-4 στη διέλευση.

Ευτυχώς που η ανατολίτικη μουσική κάλεσε το Νοτιά. Όλα τα μωρά κοιμόντουσαν γαλήνια στην αγκαλιά των γονιών τους.

Λίγες εντάσεις, λίγα προβλήματα εχθές. Όλοι οι πρόσφυγες κατανοούσαν πόσο δύσκολο θα ήταν το βράδυ.




Αρκετοί ταλαιπωρημένοι από πολλές ώρες αναμονή και πείνα... Το ταξίδι τους ήδη διαρκεί 16 μέρες και έχουν ακόμη ένα αβέβαιο μέλλον.


Δείτε πως μπορείτε να βοηθήσετε ΕΔΩ


Ο όποιος Πόλεμος θα τελειώσει
 όταν όλοι μας θα γίνουμε ουσιαστικά ενεργοί απέναντι στο κακό.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΤΕ ΑΜΕΣΑ

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ.



Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

Ένας εθελοντής της Ειδομένης, στη Μυτιλήνη

Ο Άγγελος Βιδάλης, στέλεχος σε αποστολές στην Ειδομένη, βρέθηκε στη Μυτιλήνη, για ένα γάμο. Κατέγραψε τις σκέψεις του μαζί με λίγες φωτογραφίες, συγκρίνοντας αναπόφευκτα την είσοδο ενός πρόσφυγα στην Ελλάδα από ένα νησί, με την έξοδο του από την Ειδομένη.

ΜΥΤΙΛΗΝΗ  ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Στα χρόνια μας, συμβαίνει  ένα από τα μεγαλύτερα προσφυγικά ρεύματα στη γνωστή ιστορία. Βέβαια, γενικά επικρατεί μια σύγχυση στο κόσμο, όπου άλλοι βλέπουν πρόσφυγες, άλλοι λαθρομετανάστες, άλλοι δε θέλουν να ξέρουν τίποτα κι άλλοι θέλουν να βιώσουν το γεγονός από μέσα, υπακούοντας στο Κινέζικο ρητό που αναφέρει ο Καζαντζάκης και λέει "Την κατάρα μου να 'χεις και να γεννηθείς σε μια ενδιαφέρουσα εποχή". 
Κι όταν ξεκινάς να βιώσεις αυτό το από μέσα, ωθούμενος από την διάθεση να βοηθήσεις, αλλά κι από τη σκέψη ότι δε γίνεται να μην εμπλακώ με όλες μου τις αισθήσεις και όλα μου τα συναισθήματα, τότε μέσα σου γίνονται πολλές ψυχικές ζυμώσεις. Άλλες σε κάνουν να τρομάζεις για το τι είναι ο άνθρωπος κι άλλες να δακρύζεις για τη μεγαλοψυχία που μπορεί να φτάσει, όταν αφήσει το Θεό να αγγίξει τη καρδιά του!

Έτυχε να βρεθώ στη Μυτιλήνη για το γάμο της ανηψιάς μου. 
Από το αεροδρόμιο και σε όλη τη διαδρομή μέχρι το Μόλυβο, τόπο καταγωγής του γαμπρού μου, βλέπεις χαραγμένα τα σημάδια των προσφύγων που περάσανε και που συνεχίζουν να περνούν. Πεταμένα σωσίβια, σχισμένες βάρκες, ρούχα, παπούτσια και προσωπικά αντικείμενα. 
Στην αρχή, πριν καταφθάσουν οι μεγάλες εθελοντικές ομάδες, όλα ήταν χωρίς κανένα έλεγχο και τυχαία. Μόνη βοήθεια το Λιμενικό, όσοι τύχαινε να βρίσκονται σε κείνα τα νερά, οι κάτοικοι του νησιού και η διαίσθηση ή η διορατικότητα κάποιων για την καλύτερη λύση. Ότι συνέβη και στην Ειδομένη. Τώρα υπάρχει οργάνωση και τα πράγματα έχουν μια καλύτερη εικόνα. 



Πέρασαν 31 χρόνια από τη πρώτη μου επίσκεψη! Πως πέρασαν.. 
Ανάμικτα μέσα μου τα συναισθήματα. Από τη μια η χαρά για το χαρμόσυνο γεγονός όπου δυο αγαπητοί μου άνθρωποι παραλληλίζουν τις πορείες τους και από την άλλη η σύγκριση όσων βίωσα στην Ειδομένη και όσων βιώνω στο Μόλυβο και την Εφταλού. 
Η Εφταλού είναι λίγο έξω από το Μόλυβο και ακριβώς απέναντι είναι η Τουρκία και το σημείο από όπου ξεκινά ο διάπλους των προσφύγων. Τούρκικα σκάφη σε απόσυρση που επιστρατεύονται για ένα τελευταίο ταξίδι από επιτήδειους σε αστρονομικά ποσά. Φουσκωτά με εξωλέμβιες της εκμετάλλευσης από ανθρώπους που θα έπρεπε όμως να δίνουν το καλό παράδειγμα... και ο χορός καλά κρατεί. Στην Εφταλού είναι και η ταβέρνα που θα μαζευτεί να γιορτάσει ο κόσμος μετά το γάμο.




Είναι Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015 και ώρα πέντε το απόγευμα. Πηγαίνω με την αδελφή μου από το Μόλυβο στην Εφταλού για το στόλισμα της ταβέρνας και για τις τελευταίες συνεννοήσεις. 

Τα μάτια μου εκτός από το δρόμο, μιας και οδηγώ, βλέπουν σε όλη τη διαδρομή να περπατούν πρόσφυγες και εθελοντές με το χαρακτηριστικό γιλέκο ή το μπλουζάκι της οργάνωσης που υπηρετούν. Σταματάω και παίρνω έναν που έκανε σήμα. Σκωτσέζος, που είναι εδώ μια βδομάδα. 
Στο υπόλοιπο της μικρής διαδρομής μας λέει τις εμπειρίες του. 
Στο δρόμο μας προσπερνούν ή έρχονται από απέναντι, βιαστικά, αυτοκίνητα του Λιμενικού ή ενοικιαζόμενα με εθελοντές και διασώστες. Ένας οργασμός δραστηριότητας.
Στη παραλιακή διαδρομή εκεί που σκάει το κύμα, παρατημένα σκάφη που εκπλήρωσαν το σκοπό τους. Ξεβρασμένα σωσίβια παντού. Περιμένουν να τα μαζέψει ο Δήμος και να πάνε για καταστροφή. Θα τα περισυλλέξει σε λίγο το Λιμενικό και θα τα πάει από πίσω, έξω από το λιμάνι του Μολύβου. 





Φτάνω στη ταβέρνα. Εδώ μπροστά είναι και το σημείο που καταφθάνουν οι πρόσφυγες. Παντού υπάρχουν παρατηρητές με κιάλια. Είναι εθελοντές, είναι ψαράδες, είναι όλα τα σκάφη που βρίσκονται εκεί, είναι τα φυλάκια του στρατού, είναι τα σκάφη του Λιμενικού που πηγαινοέρχονται στα ανοιχτά και είναι και το ελικόπτερο που πετάει σαρώνοντας με τη θερμική κάμερα για να εντοπίσει στα κρύα νερά, ζωντανούς ανθρώπους. Όποιος δει κάτι να έρχεται από απέναντι φωνάζει "Έρχεται βάρκα" και αμέσως ξεκινά η διαδικασία διάσωσης.



Λίγο πριν έφτασε άλλη μια βάρκα από απέναντι.
Κάποιοι πρόσφυγες έχουν κατέβει στα ρηχά. βιαστικά πηδούν στο νερό και βγαίνουν βρεγμένοι. Άλλοι περιμένουν να αράξει η βάρκα και πηδούν, βρέχοντας ότι λιγότερο μπορούν. Αμέσως έρχεται η βοήθεια. Ρούχα, ισοθερμικές κουβέρτες, νερό και πρώτες βοήθειες. Αυτό είναι το καλύτερο σενάριο... χωρίς μποφόρ, χωρίς βουλιαγμένο σκάφος. 

Αφού συνέλθουν και ηρεμήσουν, οι εθελοντές τους οργανώνουν σε ομάδες και έρχονται λεωφορεία που θα τους πάνε στον προσωρινό καταυλισμό. Μετά οργανώνεται το ταξίδι για το λιμάνι της Μυτιλήνης κι από κει θα πάρουν το καράβι για την ενδοχώρα. Μετά πάλι σε λεωφορεία και καταλήγουν στην Ειδομένη για να συνεχίσουν το δύσκολο ταξίδι προς τα βόρεια της Ευρώπης. Αυτή η βάρκα έφτασε καλά. Είναι όλοι σώοι και αβλαβείς. Λίγες μέρες πριν όμως δεν έγινε έτσι... Βούλιαξε και χάθηκαν ζωές. Ανάμεσα τους δυστυχώς και παιδιά. 

Περπατώ ανάμεσα στο μπούγιο από πρόσφυγες και εθελοντές και προσπαθώ να διαβάσω τι γίνεται στη ψυχή τους. Προσπαθώ να τους κοιτάξω στα μάτια, όπως έκανα και στην Ειδομένη. Λίγοι περπατάνε με ζωντάνια και αισιόδοξο βλέμμα. Οι περισσότεροι κάθονται ή στέκονται τυλιγμένοι με ότι τους έδωσαν και με βλέμμα άδειο κοιτούν απέναντι. Ίσως με ότι δύναμη τους έμεινε, ευχαριστούν το Θεό που τους έφερε ως εδώ.Ίσως και να αναρωτιούνται αν έπραξαν καλά. Πίσω ο πόλεμος, μπροστά η ξενιτιά.



Οι ματιές τους είναι αλλιώτικες από την Ειδομένη. Πιο αγριεμένες. Δεν υπάρχει η ανακούφιση και η κρυφή ελπίδα που βλέπεις στους περισσότερους, στα σύνορα. Εκεί έχει άλλο πόνο. Εδώ βλέπεις τον τρόμο του θανάτου.
Κλείνω τα μάτια μου να νιώσω το περιβάλλον. 

Εδώ τα πράγματα είναι άγρια. Κι επειδή πρόκειται για πρόσφυγες πολέμου, θα κάνω τη σύγκριση λέγοντας ότι στην Ειδομένη είναι τα μετόπισθεν κι εδώ το μέτωπο, η πρώτη γραμμή μάχης! Τελικά η Ελλάδα είναι η χώρα που τους φέρεται καλύτερα από όλους. 
Αν και ντρέπομαι, βγάζω μερικές φωτογραφίες κι ένα βίντεο με το κινητό. Επιστρέφω στη ταβέρνα να βοηθήσω. Βλέπω στο τραπέζι τα κιάλια του ιδιοκτήτη. Το μυαλό μου μένει εκεί έξω και κάθε τόσο όλοι σταματάμε και κοιτάμε τι γίνεται προς τη θάλασσα. 

Σκέφτομαι ότι αύριο εδώ κάποιοι θα γλεντάνε και εκεί έξω κάποιοι μπορεί να δίνουν μάχη επιβίωσης! Τα αντίθετα της ζωής! Ο βορειοανατολικός δυναμώνει και θα φθάσει τα οκτώ μποφόρ αργότερα. Το πέρασμα βράζει και η μανιασμένη θάλασσα δεν υπόσχεται καμιά ασφάλεια. Ειδικά σε υπερφορτωμένα σκάφη με ανθρώπους που οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα από θάλασσα και πολλοί ίσως πρώτη φορά έχουν επαφή μαζί της. Όλοι εύχονται να μην υποχρεώσει η Τουρκική πλευρά με την απειλή των όπλων κάποια βάρκα να ξεκινήσει, όπως έγινε πρόσφατα. Τους ανάγκασαν να ξεκινήσουν με πολλά μποφόρ και αυτό δε το βλέπει το άπειρο μάτι, γιατί ο αέρας αυτός δεν επηρεάζει τα παράλια της Τουρκίας. Εκεί έχει μπουνάτσα, αλλά σε κάνα δυο μίλια αρχίζει να φαίνεται τι πρόκειται να συναντήσεις. 
Θάλασσα δύσκολη ακόμη και για έμπειρους με καλό σκάφος. Πόσο μάλλον με σαπάκι υπερφορτωμένο με "ναυαγιστές", όπως αποκαλεί τους στεριανούς ο Καββαδίας. 


Στο κέντρο τα παιδιά και γύρω γύρω οι μεγάλοι. Έτσι στέκονται στις βάρκες οι πρόσφυγες που τολμούν να έρθουν στην Ευρώπη του πολιτισμού. Κανόνας της διέλευσης είναι "όποιος πέσει δε σταματάμε. Τον αφήνουμε στη τύχη του". Σε κάποια σκάφη υπάρχει οδηγός που εγκαταλείπει δένοντας το τιμόνι ή αφήνει κάποιον στη θέση του κι επιστρέφει με άλλο σκάφος στη Τουρκία. Η βάρκα παίρνει νερά, και η αστάθεια μεγαλώνει. Οι τυχεροί απλά φθάνουν βρεγμένοι, φοβισμένοι και παγωμένοι. Αν όμως η αστάθεια ξεπεράσει τα όρια, ο καιρός δεν βοηθήσει, τότε το ναυάγιο είναι αναπόφευκτο και ζωές χάνονται. Ένας ανήθικος βωμός στη θάλασσα,  που ακόμη και οι παλιοί θεοί, μπροστά του, κλείνουν τα μάτια τους.



Μόλις έφθασε ο φίλος του γαμπρού μου που είναι γιατρός. Ζει θεσσαλονίκη αλλά κατάγεται από δω και ευτυχώς ήρθε από τη Δευτέρα. Εξιστορεί τι βίωσε λίγες μέρες πριν με το ναυάγιο που ακούσαμε στις ειδήσεις. 
Τρέξαμε αμέσως, λέει. Τα παιδιά τα έφερναν βρεγμένα και παγωμένα. Σαν νεκρά, τόσο παγωμένα... Αναίσθητα. 
Σχίζαμε σωσίβια και ρούχα με ότι είχαμε. Με νυστέρια και με τα χέρια. Φορούσαν τα πιο πολλά δυο και τρία πουλόβερ για το κρύο. Κάτι που λειτούργησε αρνητικά μόλις βρέθηκαν στο νερό. Τα γυρνούσαμε ανάποδα κι έτρεχε το νερό από μέσα τους. Μετά αρχίζαμε την ανάνηψη. Γύρω φωνές απόγνωσης κι ουρλιαχτά για το κακό. Δεν έζησα ποτέ ξανά κάτι τέτοιο... 
Ένας άλλος φίλος μου λέει φωνάζοντας, ο γιατρός έσωσε εφτά παιδιά! 
Αμέσως το βλέμμα του γιατρού σκοτεινιάζει. Ναι λέει, αλλά δε τα έσωσα όλα.. 
Νοιώθω τη ταραχή του, τόσο έντονη ήταν. Σιωπήσαμε όλοι...
Βγαίνουμε έξω. Ένα αμάξι με έναν διασώστη φεύγει με ταχύτητα. Εντοπίστηκε ναυαγός μας λέει ο Λιμενικός που είναι ντόπιος και γνωστός του γιατρού. Τα παιδιά του Λιμενικού, μου λέει ο γιατρός, είναι εδώ στα όρια της κατάθλιψης. Δεν κάνουν πια απλά τη δουλειά τους, εκτελούν έργο. Έχει ξεπεραστεί το καθήκον και λειτουργεί η συμπόνια και η ανθρωπιά. Δε χρειάζεται, οι πρόσφυγες, να σχίσουν πια τις βάρκες για να θεωρηθούν ναυαγοί. Πάμε κι εμείς μαζί. Ο γάμος ξεχάστηκε, τόσο έντονα είναι όλα εδώ. Ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό. Όλα καλά. Η ώρα πήγε εφτά και ο αέρας λυσσομανά. Έφτασε σε ριπές τα οχτώ. Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Αν και τα πράγματα δείχνουν ήρεμα στη παραλία, το ελικόπτερο πετάει ακόμα και σαρώνει τη περιοχή.


Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015, ώρα οχτώ το βράδυ. Έγινε ο γάμος και φθάνω από τους πρώτους στην Εφταλού. Πηγαίνω στη παραλία. Ο αέρας το ίδιο και περισσότερο δυνατός από χθες. Η θάλασσα έχει ασπράδες μέσα που φεγγοβολούν. Δε ταξιδεύει τίποτα. Ερημιά σήμερα. Ευτυχώς! Δεν είναι κανείς εδώ. Όμως το μέρος εκπέμπει με ότι ποτίστηκε όλο αυτό διάστημα. Ξαφνικά νοιώθω ότι δεν είμαι μόνος... Μια ανατριχίλα διαπερνά τη σπονδυλική μου στήλη. Είναι όσοι έχασαν εδώ τη ζωή τους και προσπαθούν έστω κι από κει να ακολουθήσουν τους υπόλοιπους στο δύσκολο ταξίδι της νέας ζωής. Το μέρος γίνεται αβάσταχτα βαρύ και δεν το αντέχω άλλο. Πηγαίνω μέσα στη ταβέρνα. Έχω ανάγκη να βρεθώ ανάμεσα στο κόσμο που άρχισε να φθάνει για να γιορτάσει τη ζωή!


Όσο για τους πρόσφυγες, το μυαλό μου πάει και πάλι στον Καζαντζάκη. Πάει σε αυτό που ζήτησε να γραφεί στο τάφο του. Είναι σαν να τους βλέπω να λένε σε ένα άλλο επίπεδο "Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος". Στο επίπεδο του θάρρους που έδειξαν, ξεκινώντας το ταξίδι στο άγνωστο. Αλήθεια... δε ξέρω αν θέλει περισσότερο θάρρος να μείνεις εκεί ή να φύγεις αφήνοντας τη ζωή σου πίσω σου.

Ένα μικρό βίντεο από το έργο αυτών των ανθρώπων.


Δείτε πως μπορείτε να βοηθήσετε ΕΔΩ


Ο όποιος Πόλεμος θα τελειώσει
 όταν όλοι μας θα γίνουμε ουσιαστικά ενεργοί απέναντι στο κακό.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΣΤΕ ΑΜΕΣΑ

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ.